Farley hield een praatje in het debatcentrum de Balie over prostitutie, de corebusiness van deze buurt. Farley deed tientallen jaren onderzoek naar de langetermijneffecten van prostitutie en haar conclusies zijn niet erg geruststellend om het eens eufemistisch uit te drukken. De Amerikaanse onderzoeker beweert dat veel vrouwen ernstige psychische schade oplopen vanwege het beroep dat ze uitoefenen. Zo zou om eens iets te noemen twee derde van de dames lijden aan verschijnselen die verrekt veel doen denken aan PTSS, ofte wel Post Traumatische Stress Stoornis, het niet kunnen verwerken van traumatische gebeurtenissen zoals die bijvoorbeeld veel voorkomt bij militairen die in gevechtssituaties verwikkeld zijn geweest.
Ze is er eveneens van overtuigd dat geen vrouw dit werk vrijwillig doet. Op grond van haar ervaringen en onderzoeken – waarbij ook mensenhandel een belangrijke rol speelt – is Farley dus bepaald geen voorstander van het legaliseren van de prostitutie zoals sinds 2000 in Nederland wel het geval is.
Dat alles was en is natuurlijk tegen het zere been van de prostitutie-lobby die dan ook voor de poorten van de Balie protesteerde tegen Farley. Dat is uiteraard hun goed recht. Het probleem is alleen dat zodra je iets negatiefs zegt over de prostitutiebranche je het verwijt krijgt dat je stigmatiserend bezig bent. Het is het bekende verhaal. In plaats van maatschappelijke erkenning worden de dames, als vanouds, in het verdomhoekje gezet.
Natuurlijk, het zou prachtig zijn als alle prostituees – want zo blijf ik ze toch maar even noemen in plaats van het politiek correcte sekswerkers – het allemaal geheel vrijwillig deden en ze allemaal
ten volle zelf zouden kunnen genieten van de opbrengsten van hun zuurverdiende geld. Ik word daar niet enthousiast van want mij lijkt het in de letterlijke zin van het woord een kut beroep. Maar wie ben ik?

Stiekem
Belangrijker is echter dat er toch redelijk overtuigende aanwijzingen zijn dat er wel eens het één en ander mis is in de prostitutiebranche. Dan druk ik me nog voorzichtig uit. Dat ligt natuurlijk ook intrinsiek besloten in de aard van deze bedrijfstak waarbij het gaat om veelal jonge dames die in staat zijn om in korte tijd handenvol geld te vergaren. Het zijn met andere woorden wandelende geldmachines.
Daar komen natuurlijk allerlei lieden op af die gek zijn op geld en die daarom ook best bereid zijn het wat minder nauw te nemen met een stuk of wat ethische principes. Wie daar aan twijfelt zou ik graag het volgende citaat voorleggen: ‘Prostitutie is in Nederland een legale bedrijfstak, maar heeft wel aantrekkingskracht op “verkeerd volk”’. Nee, dat verzin ik niet zelf. Het zijn de woorden van Ton Schut en Florian Alberts, verantwoordelijk voor de contactsites voor prostituees Sexjobs.nl en Kinky.nl in het Parool van 8 augustus 2015.
Wat het voorts nogal ingewikkeld maakt om achter de waarheid te komen is dat het woord transparantie nog moet worden uitgevonden in de prostitutiesector. Sekswerker is een normaal beroep wordt gezegd, maar kennelijk is het allemaal niet zo normaal, want alles moet stiekem en men verschuilt zich graag achter een masker. Met open vizier strijden is er niet bij.
Grappig tot slot is dat ook in deze industrie het hemd nader is dan de rok. In een aflevering van Filemon op de Wallen vraagt de verslaggever een beheerder wat hij ervan zou vinden als zijn eigen dochter achter het raam zou gaan staan. Toch maar liever niet zei de beheerder. En geef hem eens ongelijk.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.