Langzaam maar zeker kachelen we weer bergafwaarts met de Wallen. Waar eens mooie zaken zaten, is nu leegstand.

Afgelopen maand sloot restaurant Anna haar deuren. Begin april 2011 opende wethouder Lodewijk Asscher het etablissement gevestigd in Warmoesstraat 111, ooit de woning van de humanist Dirck Volkertsz. Coornhert en tot een aantal jaren in gebruik als drukkerij. Het restaurant, een initiatief van horecaondernemer Michiel Kleiss die ook verantwoordelijk was voor de eveneens verdwenen brasserie Harkema in de Nes, loopt door tot aan het Oudekerksplein. Restaurant Anna was volgens toenmalig wethouder Asscher zo’n instelling die hij graag zag op de Wallen omdat het een kwalitatieve impuls gaf aan de buurt. Alsof hij deze woorden van de wethouder wilde onderstrepen beloonde eetrecensent Johannes van Dam van het Parool het nieuwe restaurant prompt met een tien min.

Maar nu is het dus gedaan met Anna. Volgens Kleiss heeft dat alles te maken met de groeiende toeristenstroom die het voor zijn clientèle bijzonder onaantrekkelijk maakte zijn restaurant van niveau te bereiken. Ze hadden er met andere woorden geen zin in zich door de groepen Engelse dronkaards te moeten worstelen om zijn zaak te bereiken.

Behalve Anna is ook een heel andere zaak sinds enige tijd verdwenen op de Warmoesstraat. Het gaat hier om Mister B. die na bijna vijfentwintig jaar op dit adres te zijn gevestigd, zijn deuren heeft gesloten. Mister B. , een winkel gespecialiseerd in rubberen en leren kleding en accessoires voor de homo-medemens, heeft er de brui aan gegeven omdat het vooral als decor diende voor de selfies makende toeristen zoals de bedrijfsleider meldde.

Vraagtekens

Wat Mister B. betreft is er wel een kanttekening te maken bij deze constatering. De ooit zo bloeiende gay-scene met bijbehorende bars en darkrooms op de Warmoesstraat is al jaren geleden verdwenen ten faveure van een internetsite als Grindr waar homo’s makkelijk contact kunnen leggen. Daarvoor hoeven ze niet meer naar de kroeg. Ook speelt waarschijnlijk een algemener fenomeen mee, namelijk dat de verkoop van spullen meer en meer via internet plaatsvindt.

Bij het verhaal van restaurant Anna zijn eveneens vraagtekens te zetten. Een gestage teruggang van het niveau van de keuken is er daar één van. En waarom zouden ze zoveel last hebben van de toeristen terwijl ze toch vrij makkelijk zijn te bereiken vanaf het Beursplein en het Damrak, waarbij de toeristenstroom grotendeels kan worden ontweken?

Wat de precieze redenen ook mogen zijn geweest voor de sluiting van beide zaken, één ding is in elk geval duidelijk: twee mooie bedrijven zijn nu van de Wallen verdwenen. Wat er voor in de plaats komt is nog volstrekt onduidelijk. Bovendien worden er tamelijk angstaanjagende verhalen verteld in de buurt over andere prachtzaken die op het punt staan om te vallen.

De kwalitatieve impuls van Asscher heeft dus precies zeven jaar standgehouden en heeft niet geleid tot uitgebreide navolging. Navolging waar wel op werd gehoopt. Daarmee zijn we weer terug bij af.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.