Sinds enige tijd bestaat er weer een Oudekerksplein-overleg. Dat is aardig, maar het zet niet echt zoden aan de dijk. Kan ook niet.

Dat Oudekerksplein-overleg wordt geleid door een zogenaamde gebiedsmakelaar. Ik heb dat ook niet verzonnen, maar zo heet een ambtenaar die zich specifiek bezighoudt met een (deel van de) buurt nu eenmaal. In dit geval gaat het om de gebiedsmakelaar Burgwallen Oude Zijde Noord. Dat is zeg maar de wijk waar het vlees regeert in tegenstelling tot de Burgwallen Oude Zijde Zuid waar vanwege de vele universiteitsgebouwen, de geest juist heer en meester is. De Nieuwe Zijde is aan de andere kant van het Damrak en dat beschouwen we hier toch als een totaal andere buurt.

Onze buurmakelaar is een aardige mevrouw die ons eens per maand, anderhalve maand, een berichtje stuurt per mail waarin we worden uitgenodigd deel te nemen aan de bijeenkomst die op wisselende locaties in de buurt wordt gehouden. De laatste keer was dat op de Oudezijds Voorburgwal; daarvoor op het Oudekerksplein zelf.

Op die bijeenkomsten komen een stuk of tien, vijftien mensen af, bewoners en ondernemers. Er kan geklaagd worden over de graffiti en er kunnen verlangens met betrekking tot de verlichting van het plein en de stegen kenbaar worden gemaakt. Op de agenda staan voorts zaken als de wens hier en daar wat groen aan te brengen, de naden tussen de kinderkopjes eens op te vullen met zand en wat leuke plaatjes te plakken op de elektriciteitskastjes die her en der op het plein of in het St. Annenkwartier staan. Want, ja ook het St. Annenkwartier is onderdeel van het Oudekerksplein-overleg.

Fotograferen

Een van de meest wilde ideeën is wel bierviltjes te laten maken waarop staat dat je de dames achter de ramen niet mag fotograferen. Hoeveel viltjes moeten er dan worden geproduceerd, wat kost het en welke kroeg wil ze hebben zijn brandende kwesties tijdens het overleg.

Natuurlijk zijn dit niet de zaken waar het echt om gaat in deze buurt. Het is vooral klein bier, Spielerei. Niemand is tegen een beetje meer groen, vrolijke bierviltjes of fleurig opgeverfde elektriciteitskastjes.

Het is dan ook verhelderend om te zien dat als het wel echt ergens over gaat, de meningen direct volgens de klassieke lijnen hier in de buurt uiteen gaan lopen. Op een vorige vergadering werd een poging ondernomen de werkgroep om te bouwen tot een soort pressiegroep voor de terugkeer van de nu, deels verjaagde, prostituees in het St. Annenkwartier. Dat idee werd ferm omarmd door deze en gene en vooral door, niet verwonderlijk, de raamexploitant die aanwezig was. Maar anderen die er nu juist voor zijn de leefbaarheid van de buurt fundamenteel te verbeteren, onder meer door de prostitutie juist verder uit de buurt te verbannen, verzetten zich hier tegen.

Kortom, het is best aardig zo’n Oudekerksplein-overleg, maar in de praktijk komt het niet verder dan wat knip- en plakwerk hier en daar. De echte problemen van het plein en het aanpalende St. Annenkwartier kunnen nu eenmaal niet los worden gezien van de rest van de Burgwallen Oude Zijde Noord. En kunnen dus ook nooit worden opgelost in een Oudekerksplein-overleg. Opheffen dan maar? Ach dat is ook wel weer heel rigoureus.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.