Actie op het stadhuis, maar ondertussen gaat het leven op de Wallen onverdroten voort. Soms zitten er vreemde aspecten aan dat leven. Zoals een verzoek om iemand op te sporen die ooit in “het vak” zat.
Meer dan twaalfhonderd – 1200 – handtekeningen kreeg de burgemeester vorige week op het stadhuis aangeboden van “Stop de gekte”. Een duidelijk signaal dat veel bewoners de overlast in deze buurt meer dan zat zijn. De burgemeester begreep de problemen van de bewoners ook wel maar voegde ze er aan toe, ze moeten niet te snel resultaten verwachten. Geduld dus graag. Nu mag de gemeenteraad zich erover buigen op 7 november.
Ondertussen gaat het “gewone” leven op de Wallen onverdroten voort. Prullenbakken die er nog maar een jaar of twee stonden worden nu al vervangen door nieuwe en elke dag is het getik van de leidekkers te horen die de Oude Kerk van een nieuw dak voorzien.
Vuilnis wordt als vanouds op straat gekieperd zonder dat de persoon of personen die deze troep ongegeneerd hun huis uit smijten zich ook maar één seconde afvragen hoe het is voor de andere bewoners om de hele dag tegen zo’n immense hoop troep aan te moeten kijken. Of hoe het is voor de vuilnismannen die altijd weer opnieuw kunnen beginnen.
Ook de waterkraan die hier op het plein staat was omvergereden. Uiteraard lag de dader op het kerkhof. Maar liefst twee auto’s van Waternet waren aanwezig om de boel te herstellen. Weer een dagje werk voor twee mensen. Kosten voor Waternet, kortom voor de klant, lijkt me.
Bonafide
Niet helemaal gewoon – maar nu ook weer niet totaal ongewoon – was het bericht dat ik deze week per mail mocht ontvangen.
‘Goedemiddag meneer Oosterbeek, Ik ben Henk van Daar. Ik zoek op het internet naar personen die mij wat kunnen vertellen over iemand die ik zoek. Ik kwam uw naam tegen als kenner van het Wallengebied.
Ik zit al een tijd met het probleem dat ik iemand opnieuw wil ontmoeten die ik al jaren ken en graag nog eens zou ontmoeten. Ik ben op zoek naar ene Hanny, een dame die jaren op de Wallen woont en werkt. Het laatste dat ik heb begrepen is dat zij een escortbureau is begonnen en nog 2 ramen zou bestieren. Ze is midden zestig.
Ik ben geen oud-klant van haar (en zo wel, so what?), maar kende haar op een andere manier. Door verhuizing en een crash op mijn computer ben ik alle contactgegevens kwijt. Heel vervelend, omdat ik haar hoog had zitten en nu kwijt ben.
En ja, ik ben volledig bonafide. Ik wil haar de vrije hand geven om contact met mij op te nemen en als zij niet reageert dan is dat het einde van mijn queeste. Om nu de buurt af te lopen met haar foto vind ik ook zo wat, ja eigenlijk not done.
Ik geef u mijn mobiele nummer en e-mailadres met het verzoek, als u haar kent en/of spreekt om het aan haar te geven. Wat er dan gebeurt staat in de sterren geschreven. Wilt u mij helpen?’
Naam van zoeker en gezochte heb ik toch maar veranderd. Wat doe je met zo’n verzoek? Het blijft natuurlijk altijd riskant, want ondanks alle bezweringen dat je heus te maken hebt met een betrouwbaar persoon, weet je het maar nooit. Ik ben er dan ook niet op ingegaan en heb Henk verwezen naar PIC & Proud, de vakbond van de dames achter de ramen. Als zij het niet weten, wie dan wel?
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.