Sinds kort op het Oudekerksplein: het Watchmakermuseum, een museum met polshorloges in allerlei vormen en gedaantes.
Ralph Jansen heeft een hobby: horloges verzamelen. Gewone horloges met een mooi verhaal. Maar ook speciale horloges. Duur? ‘Soms, maar de waarde is voor mij niet belangrijk. Ik ben gefascineerd door de vele facetten van het horloge, de enorme hoeveelheid creaties.’
Zo is er in het museum dat tijdelijk is gevestigd op Oudekerksplein 22,24 en 26 een Eterna te zien uit 1914. Een Eterna? Jansen: ‘Ja, dit was het eerste horloge met een wekker. Maar het was niet zo’n succes omdat er maar heel kort een signaal was te horen. Pas na de Tweede Wereldoorlog in 1947 kwam er een nieuw horloge met een wekker, de Vulcain. Dat werkte wel goed. Die hebben we hier natuurlijk ook.’ Zo zijn er op de begane grond van het museum meer horloges te zien die een goed beeld geven van de geschiedenis en de innovaties van het horloge.
Op de eerste verdieping zijn vooral horloges te vinden met speciale functies en features. Soms zit er zelfs een compleet toetsenbord op. Daarbij horen instructies als Press Key A. Maar er hangen ook grappige exemplaren zoals de Cookie Monster Watch. Voor de zekerheid staat erbij: it really works. Want inderdaad je zou zomaar geloven dat het een niet-werkend kleuterklokje is.
Op de tweede verdieping is vooral veel plek ingeruimd voor horloges die in films werden gedragen. ‘Zoals in Pulp Fiction en in Ghost Buster of The Godfather, waarbij het laatste horloge is voorzien van een muziekdoos. ‘Op hun manier zijn dit ook bijzondere horloges.’
Remparachute
Op de derde verdieping is er koffie. En film. Daarin is onder andere te zien dat er niet alleen dure horloges zijn zoals een Rolex, Breitling of Seiko, maar ook horloges waar letterlijk astronomische bedragen voor worden neergeteld. Tot op heden staat de teller voor het duurste horloge op zo’n 29 miljoen euro. Het horloge, een Grandmaster Chime is overigens aan twee kanten te dragen. Dat dan weer wel.
Anno 2020 zijn er een paar duizend verschillende merken en soorten horloges op de markt. Daarvan hangen er een paar honderd in dit leuke, kleine museum. Uitsluitend polshorloges. Hoewel die er al in de zeventiende eeuw waren, werden die niet door mannen gedragen maar door vrouwen. Voor mannen was er het zakhorloge. Toen eenmaal duidelijk was dat een polshorloge veel makkelijker was dan en zakhorloge, betekende dit rond het begin van de twintigste eeuw het einde van het zakhorloge. ‘Binnen een mum van tijd was het zakhorloge verdreven door het polshorloge’, aldus Jansen.
Het Watchmakermuseum is voor zover hij weet het enige op de wereld. ‘Er zijn bedrijven die hun eigen horloges tentoonstellen, of plekken waar dure horloges te zien zijn. Maar daar gaat het mij dus niet om. Het gaat om de diversiteit en het verhaal. Een horloge hoeft niet duur te zijn om iets bijzonders te hebben. Bijvoorbeeld dat het is gebruikt door de Japanner Yuichiro Miura die met deze Certina Chronolympic in 1970 vanaf achtduizend meter hoogte de Mount Everest is af geskied, waarbij hij zo’n snelheid ontwikkelde dat hij door een remparachute tot stilstand moest worden gebracht.’
Een kijkje nemen is zeker de moeite waard. Ga daarvoor naar: www.watchmakermusem.com
Het museum is in elk geval nog open tot 24 oktober.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.