Uitkijkpost De Wallen (401): Geklets in de ruimte

Dinsdag 25 maart, was er een bijeenkomst in het stadhuis over het beleid ten aanzien van de rondleidingen. Ik was daarvoor uitgenodigd als bewoner én als rondleider, kon niet, maar heb wel de stukken gelezen die daarvoor op de mail waren gezet.

Tja, en daar word ik dan niet vrolijk van. Wat me opvalt is dat al in het eerste stuk vrijwel onmiddellijk wordt gezegd dat bewoners de meeste overlast ervaren van onbegeleide groepen, terwijl de bijgevoegde stukken verder gaan over maatregelen ten aanzien van door een gids begeleide groepen. Dan is mijn belangstelling als bewoner al direct een stuk minder en vraag ik me af of de focus van het beleid niet beter op onbegeleide groepen kan worden gericht als het doel tenminste is, wat de gemeente altijd verkondigt, het brengen van meer balans in de buurt.

Ik wil er ook nog wel aan toevoegen dat ik zelf als gids vooral “groepen” heb van 2, 3 of 4 personen en de richtlijnen van de ontheffing voor het mogen rondleiden van groepen in die gevallen dus niet voor mij gelden. Heel zelden heb ik een groep van meer dan vier personen en dan houd ik me keurig aan de regels. Behalve, inderdaad, dat ik wel eens vergeet de ontheffing zichtbaar te dragen. Overigens ben ik nooit gecontroleerd. Qua handhaving lijkt hier hetzelfde te gelden als voor het blowverbod of drankverbod op de Wallen. Ik zie altijd, overal, mensen drinken en blowen. Handhaving zie ik heel af en toe. Maar op enige actie kan ik de handhavers zelden betrappen – met uitzondering van een optreden tegen een individuele dakloze.

Ondingen

En dan nog iets heel anders in deze Uitkijkpost: het parkeerprobleem. Ik erger me af en toe groen en geel aan de auto’s, busjes, vrachtauto’s, bakfietsen die maar overal geparkeerd staan. Geregeld is het overdag schier onmogelijk om over de Zeedijk of op de Warmoesstraat te lopen omdat de stoepen als parkeerplaats worden gebruikt.

Ook het Oudekerksplein en de Nieuwmarkt zijn geliefde parkeerplaatsen. Laatst telde ik op de Nieuwmarkt meer dan twintig auto’s. Die ellende is daar nog wel te omzeilen, maar op de Zeedijk of de Warmoesstraat wordt dat een stuk moeilijker. Daar is het als voetganger oppassen geblazen dat je niet omver wordt gereden.

Ja, ik begrijp heus wel dat auto’s moeten laden en lossen en dat er allerlei lui met een busje de stad in moeten om te renoveren, reparaties uit te voeren of wat dan ook. En dat die gek worden van het feit dat ze nergens kunnen parkeren of goed bij kunnen komen.

Enfin, dat brengt me naar de wethouder die, lang geleden alweer, besloot de Amsterdammertjes weg te halen. Dat zijn ondingen die een lege ruimte alleen maar verpesten, vond ze. Dat daardoor het gevaar ontstond dat er maar lukraak overal geparkeerd zou worden, pareerde ze met het antwoord dat er dan uiteraard flink zou worden gehandhaafd. De wethouder garandeerde zelfs ‘een perfecte handhaving gedurende 24 uur per dag.’ Dixit Guusje ter Horst.

Juist. Geklets in de ruimte natuurlijk. Het maakte mij uiterst wantrouwend ten aanzien van politici. En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven. Dus ook ten aanzien van het beleid dat is gericht op meer balans in de buurt. Want waarom je pijlen dan richten op begeleide groepen als duidelijk is dat onbegeleide groepen voor veel meer overlast zorgen? Pak het probleem aan waar het zich voordoet en zwabber er niet omheen. Zonde van het geld en de tijd en bovendien schadelijk voor het vertrouwen in de boven ons gestelden. En daarmee kun je het zelfs een aanslag op de democratie noemen. Zo, dat is gezegd.

De luiken van de Uitkijkpost worden even gesloten. Over een paar weken gaan ze weer open.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in ongeveer vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.