De eerste keer dacht ik: wat gebeurt hier? Wordt er geknokt in het café? Zijn gasten elkaar met flessen aan het bekogelen? Maar nee, niets van dit alles, het was een heel vreedzaam tafereel. Al snel ontdekte ik namelijk dat het ging om een speciale vuilnisauto die glas ophaalt. Als je de container omkiepert in de vuilniswagen veroorzaakt dat even een hels kabaal. Alsof er een toren glazen en flessen omvalt en eigenlijk is dat natuurlijk ook zo.
De glaswagen is maar één van de geluiden die je hier op het Oudekerksplein regelmatig hoort. Eerder heb ik het al eens gehad over de alarmbellen van de raambordelen. Het is een indringend geluid dat soms minutenlang aanhoudt, terwijl er vrijwel nooit iets aan de hand is. Het geluid lijkt erg op dat van een brug die open of dicht gaat.
En zo zijn er veel geluiden die je op niet zo gek veel andere plaatsen in Nederland te horen krijgt. Zoals het getik van het touw van de vlaggenstok tegen het hout op de Oude Kerk. Tenminste, als er een stevige wind staat uit de goede hoek.
Natuurlijk zijn er de gidsen van de schier eindeloze stroom groepen. Sommigen praten zo zacht dat je ze amper hoort. Anderen daarentegen kun je letterlijk verstaan. Schelle stemmen waar je een hekel aan krijgt, rauwe stemmen of herhaalde refreinen als: “So you know…”.
Carillon
Eigenlijk zou dit geen stukje tekst moeten zijn maar een kaartje met alle geluiden van het Oudekerksplein. Dan zou het gezang van de Engelsen er een prominente plaats op innemen. Want zingen kunnen ze. Althans, dat denken ze, zeker met een paar pints achter de kiezen.
Of de helikopter die weer eens z’n rondjes draait boven de stad. Soms maar voor even, op andere momenten heel lang. Zeker als er hoog bezoek is in de buurt, bijvoorbeeld in het paleis op de Dam.
Van acht uur ’s morgens tot elf uur ’s avonds speelt het carillon van de Oude Kerk elk kwartier z’n voorgeprogrammeerde deuntje dat elk half jaar wordt ververst. Alle dinsdagen en zaterdagen komt er een meneer die het carillon live bespeelt. In de zomer wordt hij op dinsdag geassisteerd door een muzikant op een bootje in de gracht. Ze spelen een duet; afwisselend hoor je dan de trompet of het carillon. Maar er is nog een klok, namelijk die van de beurs. Elke werkdag is hij vijf minuten te horen, van vijf voor negen tot negen uur, als de beurs wordt geopend.
Zo zijn er eindeloos veel geluiden op het Oudekerksplein. Waaronder natuurlijk ook heel gewone als de wind die door de bomen blaast. Of het geblaf van een hond, koerende duiven, het gebrom van de veegwagentjes, een koffertje dat over de kinderkopjes rolt of de buurman die de luiken opendoet. En veel, veel meer natuurlijk.
Maar het allermooiste geluid van het plein blijft misschien toch wel het Hosanna, hosanna van de kinderen die elke Palmpasen een rondje om de kerk lopen. Een zo breekbaar geluid in een zo rauwe buurt.