Het Parool pakte afgelopen zaterdag weer eens ouderwets uit. Bijna twee pagina’s werden er aan de Wallen besteed onder de kop: De Wallen: minder seks, meer toeristen, meer onveiligheid. Op Twitter werd dat direct doorvertaald naar: minder seks dus meer misdaad. Allemaal de schuld van Asscher natuurlijk, de initiatiefnemer van het 1012-project, dat overigens oorspronkelijk uit de koker van de VVD kwam.
Aanleiding voor het artikel was de knokpartij met dodelijke afloop begin deze maand en een paar andere “gevalletjes ernstig geweld” die zich voordeden in september, waarbij er één keer met kapotte glazen werd gestoken en zelfs één keer met een pistool werd gezwaaid dat godzijdank weigerde. De drukinkt van het Parool-artikel was nog niet droog of het bericht kwam binnen dat er een coffeeshop was beschoten op de Kloveniersburgwal.
Voor de oplettende buurtbewoner stond er overigens niks nieuws in het Parool-verhaal. Dat de Wallen zich ontwikkelen tot een attractiepark is onzin: dat is het al lang. Al jarenlang wordt er bijna tot vervelens toe in het krantje van de buurt geklaagd over de enorme overlast die alsmaar lijkt toe te nemen.
Een persoonlijk voorbeeldje dan. Onlangs kwam ik ’s avonds thuis met de fiets. Die fiets stal ik altijd in de kelderbox. Helaas stonden er een paar fietsen aan elkaar geketend voor de deur van de box. Alleen door die fietsen vrij hardhandig weg te slepen kon ik de toegang vrijmaken.
Reuring
Het is maar een klein voorval, en op zichzelf ook helemaal niet vreselijk erg. Maar waar het om gaat is dat het hier niet bij blijft. Het is de opeenstapeling van dit soort gebeurtenissen die op een gegeven moment uiterst ergerniswekkend wordt. Als je net een schreeuwpartij achter de rug hebt, zit je niet te wachten op jongens die bij je voordeur gaan staan pissen. En als je je met een zware boodschappentas door een steeg probeert te wurmen, heb je weinig zin om in die eindeloze stoet bejaarden verzeild te raken die achter een gids aan sloffen.
Enfin, uiteindelijk zijn er maar een paar oplossingen voor deze problemen. Die oplossingen zijn niet nieuw; integendeel iedere betrokkene kent ze. De eerste is: handhaven, handhaven, handhaven. In de tweede plaats: zorg ervoor dat de buurt een stuk minder aantrekkelijk wordt, met name voor een bepaald segment van het uitgaanspubliek. In de derde plaats: vertel constant, luid en duidelijk, via alle communicatiekanalen die we tot onze beschikking hebben, dat het inderdaad zo is dat niet alles mag op de Wallen.
Ik las ooit ergens – en schreef dat ook al eens op – dat er maar een tweede Amsterdam inclusief de Wallen moest worden gebouwd in de buurt van Schiphol of zo. Een speciale plek waar iedereen ongeremd uit zijn bol kan gaan. Lijkt me heerlijk.
Tot slot: persoonlijk hou ik best van een beetje reuring voor de deur. Maar nu loopt het wel heel erg de spuigaten uit. Om nog even terug te komen op de deur van de kelderbox: die is pas geverfd, maar nu alweer volgekalkt. Dat is nou wat ik bedoel met opeenstapeling.