In 2010 nog te vinden in de Warmoesstraat. Een kleine greep.
Warmoesstraat 56, Himalaya.
Deze New Age-winkel was meer dan 25 jaar gevestigd in de Warmoesstraat, vlakbij het oude politiebureau. “Een oase van rust en inspiratie in het turbulente stukje stad tussen Centraal Station en de rosse buurt”, zo omschreef de winkel zichzelf. Theehuis en boekwinkel. Maar ook Boeddhabeelden, glaskristallen, pendels, wierook en zoutlampen waren er te koop.
Nu: Henri Willig, een toeristische kaaswinkel.
Warmoesstraat 67, Geels & Co.
Wie Geels zei, zei koffie (twintig soorten) en thee (honderdtwintig soorten). De winkel die voluit Koffiebranderij en Theehandel Geels & Co. B.V. heette, werd in 1863 gesticht door Antonius Geels die in koloniale waren handelde. Een paar jaar later werd dat Koffie, Thee en Suikerwerken en verhuisde de winkel, die nog altijd in handen was van een telg uit het geslacht Geels, naar de Warmoesstraat.
In 1974 werd de zaak een paar dagen omgebouwd tot hoedenwinkel voor de opnames van Keetje Tippel naar het boek van Neel Doff en geregisseerd door Rob Houwer. De hoofdrol in deze film was weggelegd voor Monique van de Ven.
Behalve de winkel die ook bekend was onder de naam “Het huis met de koffiemolen”, was er sinds 1990 een klein koffiemuseum waar onder andere een Amerikaanse Philadelphia koffiemolen uit 1873 was te bewonderen. Het museum was alleen geopend op zaterdag van 14.00 tot 16.00 uur. De entree was gratis.
Nu: Element, hippe kleding en schoenen.
Warmoesstraat 89, Mr. B leather & rubber.
Mr B. was niet bepaald wat je noemt een doorsnee-winkel. Hier kon de homoseksuele medemens van het mannelijke geslacht terecht voor allerhande speeltjes en kleding als riemen, armbanden, anal toys en Falcon buttplugs om eens iets te noemen. Maar ook laarzen en leren ondergoed zaten in het pakket.
Nu: Eén van de twee (!) Jaminwinkels in de straat
Warmoesstraat 135, Metropolitan Deli.
Alles werd hier in huis gemaakt. Vandaar: deli. Het was een trend die ooit overwaaide uit New York waar Italiaanse immigranten met dit concept begonnen. Aan het hoofd van deze Amsterdamse deli stond Kees Raat, gerenommeerd chocolademaker die jaren een bedrijf had in de Jordaan en die veel eer inlegde met de in 2007 in de Kunsthal van Rotterdam door hem georganiseerde tentoonstelling Chocolad’Amour. Chocolade, ijs, vruchten en verse sappen in allerlei maten en verschijningsvormen en gemaakt van eersteklas producten was het handelsmerk van de Metropolitan Deli.
Nu: gesloten. Nog geen nieuwe winkel.
Warmoesstraat 137a, Rood.
Wat paste er beter bij deze buurt dan de kleur rood? Maar met seks had het niks te maken. De grap was bovendien dat dit pand was ontworpen door een architect die E.M. Rood heette. Zijn naam is nog naast de deur te vinden. ‘Dat was te mooi om te laten lopen.’ De winkel met allerhande rode snuisterijen werd gerund door Mariska Majoor, die ook achter het PIC zat, het Prostitutie Informatie Centrum. Haar handelswaar bestond uit sieraden, kinderspeelgoed, potten, pannen, sjaals, noem maar op. Waar ze het vandaan haalde? ‘Overal en nergens. Ik laat in ieder geval niks speciaal maken.’ Er was volgens haar uiteindelijk maar één criterium: het moest rood zijn. Wie was gezegend met rood haar had hier extra geluk: tien procent korting!
Nu: Port of Call, tattooshop.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.