Vandaag en jaar geleden werd de eerste lockdown afgekondigd. Niemand kon toen nog bevroeden dat een jaar later de hele buurt nog steeds op slot zou zijn.
15 maart 2020 was een zondag. Ik kwam tegen zeven uur ‘s avonds terug van een korte reis en ik wist niet wat ik zag toen ik de buurt in liep. Alle cafés en restaurants waren gesloten! Zelfs de Febo had het rolluik al laten zakken. Onvoorstelbaar.
Dit duurt een paar weken, hooguit een maand dacht iedereen en daarna gaan we weer op de oude voet verder. Als er toen iemand was geweest die had gezegd dat de hele buurt een jaar later, met een kleine onderbreking gedurende de zomer en vroege herfst, nog steeds op slot zou zijn, zou hij waarschijnlijk recht in z’n gezicht zijn uitgelachen. De Wallen een jaar dicht? Onbestaanbaar!
Toch is het onvoorstelbare werkelijkheid geworden: nog altijd zit de buurt potdicht. Geen dames achter het raam, geen seksclubs, geen cafés, geen coffeeshops. De laatste twee hooguit alleen to go.
En dus ook geen toeristen, want ja wat moet je hier?
Wat aanbrak was een periode van ongekende rust op de Wallen. “Waar de politiek nooit in slaagde en wat al het verzet van de buurtbewoners nimmer kon bewerkstelligen, is nu dankzij het coronavirus een feit: het is uitgestorven op de Wallen”, schreef ik in Uitkijkpost 196. En uitgestorven is het nog steeds. Dat er een avondklok is bijgekomen is amper van belang, want ook zonder die klok was hier al niks te doen. Dus wat valt er dan nog op straat te lanterfanten?
Spannend
De vraag is natuurlijk hoe lang dit nog gaat duren. Als de voortekenen ons niet bedriegen zal er, nu de vaccinatierondes op snelheid komen, toch over niet al te lange tijd een einde komen aan deze vrijwel totale afgrendeling. Langzaam maar zeker en heel voorzichtig zal er weer het één en ander kunnen worden geopend. Ik verwacht niet dat het deze zomer al honderd procent business as usual zal zijn, maar wat meer activiteit dan nu, lijkt toch voor de hand te liggen.
Het zal spannend zijn om te ontdekken welke bedrijven de afgrendeling zullen hebben overleefd en welke niet. Nu al zijn er her en daar zaken gesloten en ongetwijfeld zullen er meer volgen. Het is te hopen dat dit hele proces door de boven ons gestelden, nauwkeurig is gevolgd en we niet voor vreemde verrassingen komen te staan.
Dat de toeristen zullen terugkeren lijkt zo klaar als een klontje. Inclusief de lawaaipapegaaien, drinkebroers, dealers, hoerenlopers, blowers en andere minder gewenste types. Je ziet ze nu al af en toe rondbanjeren. Ook al zouden de plannen om de ramen te verplaatsen en de coffeeshops te sluiten voor buitenlanders doorgaan, dan nog komen de toeristen 1.0 naar onze stad. Amsterdam heeft nu eenmaal een bepaalde naam in het buitenland en die raak je niet zo één, twee, drie kwijt, daar gaan jaren over heen.
Een beetje reuring in de buurt is wat mij betreft meer dan welkom. Per slot van rekening wonen en en werken we niet voor niks midden in een grote stad. Maar op een terugkeer van de urban jungle – dixit de ombudsman – zit ik nou ook weer niet te wachten.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.