Als er ergens het adagium geldt, eerst zien dan geloven, is het wel in deze buurt. Op de Wallen hebben de autoriteiten heel lang heel veel op z’n beloop gelaten. Want ja, alles kan en mag immers in Amsterdam. En zeker hier op de Wallen.
Maar het tij lijkt toch gekeerd. Althans er worden soms wat pogingen ondernomen om er echt iets van te maken zodat deze buurt weer wat leefbaarder wordt. Ik zeg het maar heel voorzichtig en met het nodige voorbehoud. Teleurstelling ligt altijd op de loer.
Na jarenlang tevergeefs aan de bel te hebben getrokken over de horecaoverlast door bewoners, zou het zomaar kunnen dat de teugels wat dat betreft wat strakker worden aangetrokken. Vanaf half november is namelijk de handhavingsstrategie ten aanzien van de horeca in het Wallengebied wat strenger geworden. Als een horecagelegenheid een overtreding begaat zal er nog maar één waarschuwing volgen voordat er verdergaande sancties volgen. Tot voor kort gold er een zogenaamde coulance-regeling waarbij de horeca er wat vaker met een waarschuwing vanaf kwam, voordat er echte consequenties aan werden verbonden. De aanscherping van de regels geldt voor onder andere illegale terrassen, overtreding van de sluitingstijden, doorschenken aan gasten die reeds geheel in de olie zijn en overtreding van de geluidsnormen die gelden ten aanzien van de muziek in het café.
In het verleden werd er bewust een coulance-beleid gevoerd omdat een directe sanctie – dwangsom, sluiting – als te heftig werd gezien. Pas als er voor een derde keer een overtreding werd geconstateerd kwam een horecaonderneming voor dit soort sancties in aanmerking. Dat is nu dus ingekort tot één waarschuwing.
Normvervaging
De gemeente constateert terecht dat het op zich voor de bewoners al behoorlijk belastend is om elke dag duizenden mensen voor de deur te hebben. ‘Als daarbij ook nog te harde muziek door de straten schalt, of bedrijven doorschenken aan beschonken gasten en zich niet aan terrasregels of sluitingstijden houden, komt dit voor bewoners in het gebied extra hard aan. Bovendien nodigt dit prettoeristen uit tot wangedrag. Dergelijke overtredingen hebben niet alleen een grote impact op de leefbaarheid; ze zijn ook heel zichtbaar. Als hiertegen stelselmatig niet krachtig genoeg wordt opgetreden worden de geschonden regels zinloos. Normvervaging werkt dan niet alleen onfatsoenlijk, maar ook ronduit onwettig gedrag van bezoekers in de hand.’ Aldus de gemeente.
Waarom dan toch die slag om de arm van de schrijver van dit stukje? Omdat ook nu zoals altijd het argument wordt opgevoerd dat er niet genoeg handhavers zijn. Personeelstekort dus. Dat is echter heel moeilijk te controleren. Want wat moeten ze doen en hoeveel tijd zijn ze daarmee kwijt? En doen ze dat wel efficiënt genoeg? Rijden ze maar wat rond in hun autootje of pakken ze echt de zaken aan waar het om gaat? Dus niet die dakloze slaper die op de stoep ligt te snurken, maar die jongens die zo’n godsgruwelijk kabaal maken. Wie heeft daar nu nog enig zicht op?
Vandaar de slag om de arm: eerst zien dan geloven.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.