Uitkijkpost de Wallen (373): Dat wringt!

Iedereen die op de Wallen woont of werkt heeft een route naar buiten. Dat wil zeggen: naar een plek buiten de eigen buurt. De stille straatjes, stegen en delen van de gracht waar je, als het een beetje meezit nog wel kunt lopen of fietsen.

Een voorbeeld? Je moet met de fiets van het Oudekerksplein naar Oost. Dan is het handig om over de Oudezijds Voorburgwal te fietsen tot de Febo. Daar stap je af en loop je tot aan de Geldersekade. Dan kun je weer fietsen als je een beetje geluk hebt.

Je kunt van het Oudekerksplein ook direct rechtsaf slaan de Oudezijds Voorburgwal op tot de Damstraat. Maar: druk, druk, druk. Vanaf de Damstraat naar links de Doelenstraat, Oude Hoogstraat en Nieuwe Hoogstraat tot de St. Antonies Breestraat. Alleen: druk, druk, druk. Toeristen die midden op de weg lopen, zomaar oversteken of doodleuk het fietspad als voetpad gebruiken.

Uiteraard is de route die je neemt afhankelijk van het startpunt. Moet je van de hoek Warmoesstraat/Lange Niezel naar Oost dan is het misschien wel het handigst om via het Damrak en de Prins Hendrikkade te fietsen. Da’s een stukkie om, maar wel zo makkelijk.

Aan het begin van de morgen is er nog weinig aan de hand: je kunt overal lopen en fietsen zonder direct zelf omver gereden of gelopen te worden. Naarmate de ochtend vordert wordt het, zeker met een beetje mooi weer, al een stuk lastiger. Per fiets, maar ook lopend wordt het dan al snel slalommen.

In de middag wordt het al bijna een worstelpartij om ergens doorheen te komen en zijn sommige stegen en de Oudezijds Achterburgwal, de Warmoesstraat en de Zeedijk al behoorlijk onmogelijk geworden. In de avond, zeker na een uur of acht wordt het een helse klus om je door de mensenmassa’s heen te wringen.

Slager

Niet alleen de drukte speelt ons als bewoners van de Wallen parten, ook het gedrag van de bezoekers. Ze hebben meestal geen enkele haast en slenteren door de straten en langs de grachten. Veelal drie, vier, vijf personen naast elkaar. Probeer daar maar eens voorbij te komen. Voor ons, Wallenbewoners, is dat toch echt anders. Wij hebben nu eenmaal een praktisch doel. We willen naar de supermarkt, de groenteboer of slager en moeten vaak ook nog eens werken. Dan heb je wel eens een beetje haast. We zijn hier per slot van rekening niet om een beetje te recreëren Die dames achter de ramen interesseren ons geen pest. Dat wringt!

Wat ook wringt is dat, als onze gasten niet slenteren, ze stil staan. Dat doen ze zo lijkt het wel, bij voorkeur midden op straat, midden op een brug, of halverwege een steeg. Dat is kennelijk de ultieme plek om op de mobilo te staren, te appen, een foto te maken of een filmpje te bekijken. Of gewapend met bier of een joint een gesprekje met elkaar aan te knopen. Het liefst luidruchtig, maar dit terzijde.

Daarom willen we ook op gezette tijden weg van de Wallen. En daarom weten wij de rustigste weg naar buiten. Even ademhalen. Even een stukkie wandelen zonder dat er constant lui voor je voeten lopen.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.