Maandag 16 december was er brand in de Beursstraat. Ik las het pas de volgende dag op de site van AT5. Het ging om een brand in de ruimte tussen twee panden, allebei hotels. De gasten moesten voor even het hotel uit. Het duurde enige tijd voordat het vuur onder controle was vanwege zeer brandbare bitumen dat kennelijk in de loze ruimte lag. Daarna konden de hotelgasten weer terug.
Op zich is zo’n brandje niet de moeite van het noemen waard natuurlijk. Maar wat zich hier manifesteert is dat er iets vlakbij je huis kan gebeuren zonder dat je er iets van merkt. De twee panden waar zich de brandhaard bevond liggen hemelsbreed nog geen dertig meter van mijn woning. Ik had wel een paar keer een sirene gehoord van een brandweerauto, maar dat zegt niks, want die hoor je hier aan de lopende band. En als het geen sirene is van een brandweerauto dan is het wel een ambulance of een politieauto. Dat geluid hoor je zo vaak dat je er op een gegeven moment geen acht meer op slaat.
Bovendien liep er die maandagmorgen politie in ME-uitrusting rond in de buurt. Maandagmorgen? Er was toch geen voetbalwedstrijd? Wat bleek: er waren boeren aan het demonstreren op de Dam en voor de zekerheid had de politie hier en daar een ME-busje gestald om bij eventuele rellen te kunnen ingrijpen. Wist ik veel. De Dam is hier nog drie minuten lopen vandaan. Overigens hoefde de ME niet in te grijpen, begreep ik later.
Puinhoop
Zo herinner ik me ook dat een aantal jaren geleden de politie slag leverde met opstandige taxichauffeurs. Het ging er hard aan toe, er waren honderden chauffeurs bij betrokken en het speelde zich voor een groot deel af in de Warmoesstraat. Die straat ligt tien meter van het Oudekerksplein, de plek waar de Uitkijkpost is gevestigd.
Maar hoe er ook vanuit de Uitkijkpost werd geluisterd en geobserveerd, het hele spektakel is aan me voorbij gegaan. Ook in dit geval las ik het pas de volgende morgen in de krant. Of beter: ik zag het op de foto en de begeleidende tekst bij de foto.
Voor mij geven dit soort zaken niet alleen aan dat er iets onder je ogen kan gebeuren zonder dat je het ziet, maar ook dat krantenkoppen zoals “Rellen in Amsterdam” vaak maar een slag in de lucht zijn. Want ja, dank je de koekoek, Amsterdam is iets groter dan alleen de Warmoesstraat. 99,9 procent van de Amsterdammers zal het niet eens zijn opgevallen dat er iets loos was.
Het sterkst vond ik dat de laatste jaren van foto’s en filmpjes uit Damascus, de hoofdstad van het door burgeroorlog geteisterde Syrië. In een groot deel van die stad was helemaal niks aan de hand. Mensen deden er boodschappen, kinderen speelden op straat. Zeker, een ander deel van de stad werd tegelijkertijd platgebombardeerd.
Toch geeft het maar weer eens aan dat je dit soort nieuws niet al te letterlijk moet nemen. Want Delhi in India mag dan wel in brand staan omdat de hindoeïstische regering, zoals ik pas las, discriminerende wetgeving ten aanzien van de moslims heeft aangenomen, dat wil echt niet zeggen dat de hele stad nu een rokende puinhoop is.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.