De eerste juni gingen de cafés en restaurants weer open en mochten de terrassen worden uitgezet. Er heerste de dagen daaraan voorafgaand een soort van opgewondenheid á la Koningsdag in de buurt want dit was het moment waar zo lang op was gewacht. Om precies te zijn, twaalf weken, wie had dat van tevoren gedacht? Maar nu was het dan zo ver!
Maar ja, voor veel etablissementen is het toch nog even wachten, want op een enkele verdwaalde toerist na was er in de verste verte geen klandizie te bekennen. Dus zijn wij buurtbewoners – of soms wat algemener, Amsterdammers – opeens ontzettend populair geworden. Want wie anders dan wij moeten er nu voor zorgen dat er toch nog iemand komt in al die zaken die 1 juni weer zijn opengegaan?
En zo ontvingen we een kaartje van het Prostitutie Informatiecentrum (PIC), dat ons onder het motto beste buur, trakteert op een kopje koffie of thee of een stukje zelfgebakken taart.
Ook de overbuur van het PIC, de Oude Kerk, is weer van de partij. Op een half A-4tje, met inderdaad ook hier beste buur in de aanhef, wordt ons allereerst medegedeeld dat de directeur sinds bijna tien weken voor de tweede keer op kantoor was. Zo, daar kijken wij van op! Hier vanzelfsprekend eveneens koffie en taart die thuis is gebakken. Helaas, alleen op 31 mei.
Voorts laat ook restaurant The Lobby weer van zich horen net als restaurant Royal 98 die ons tien procent korting geeft op de gehele rekening inclusief dranken. Hemelse Modder op de Oude Waal gaat ook weer open voor lunch en diner, maar geeft geen korting of gratis drankje. Dat gratis drankje kunnen we weer wel gaan halen bij proeflokaal De Prael. Een biertje uiteraard, want dat is hun specialiteit.
Vermoeidheid
Last but not least lag er dan ook nog een uiterst summier briefje – tien zinnen ongeveer – in de bus van BIZ Burgwallen. Wie of wat dat zijn of is wordt verder niet uitgelegd. BIZ valt ook direct met de deur in huis en laat er geen gras over groeien: BIZ wil meer terrasruimte op het Oudekerksplein. Daar mogen wij als bewoners dan onze mening over geven. Dat was het. Geen enkele context. Wat een botheid.
Maar op 1 juni was het dan zover: de kroeg was weer open. Op Tweede Pinksterdag om twaalf uur. Drie uur later hoorde ik alweer het eerste gekrijs. Was het druk? Ja, in vergelijking met de weken die eraan vooraf gingen zeker. Was het té druk? Nee, aan en beetje reuring waren we wel toe. Per slot van rekening wonen we midden in een stad. Daar hebben we zelf voor gekozen. Toch?
Goed. Dan verscheen er ook nog een brief op 28 mei van het college van B&W onder het motto ‘Aanpak Binnenstad’. Op zich had het een goede lijn met het aloude adagium ‘balans tussen wonen, werken en recreëren’. Maar ja, dat horen we al zo lang, dat er na lezing een groot gevoel van vermoeidheid ontstond. Voorwaar, leuke woorden, maar zonder concrete onderbouwing. Afwachten maar weer wat hier van terechtkomt. Er is ons al zo vaak wat beloofd zonder dat er iets van terechtkwam. Te vaak.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.