Een maand lang was de Uitkijkpost gesloten. Waar vier weken geleden nog rust heerste, zijn nu de toeristen alweer heer en meester.
Wat zal er veranderd zijn als ik na een maand weer terugkeer op de Wallen, vroeg ik me af in de laatste Uitkijkpost (213), half juni. En ja, ik kan niets anders concluderen dat het weer als vanouds is. De publieke ruimte die even exclusief voor de bewoners was, is inmiddels weer stevig in handen van de toeristen. Oké, het is nog altijd iets rustiger dan voor de coronacrisis, maar de dames staan weer achter de ramen, de “gezellige” groepen verplaatsen zich alweer luidruchtig door de buurt en uiteraard zijn ook de (nep)-dopedealers opnieuw opgedoken. Welkom op de Wallen!
Verder is het het gebruikelijke ritueel en danst iedereen hier weer zijn dansje. Bewoners verzetten zich tegen de toeristenstroom die langzaam maar zeker aanzwelt en bestoken gemeenteraadsleden met petities terwijl ondernemers opgelucht ademhalen dat er godzijdank weer wat volk op straat is en ze proberen diezelfde raadsleden te overtuigen dat er niks aan de hand zou zijn als er maar wat strenger zou worden gehandhaafd. Lastposten hard aanpakken dus is hun devies en dan is er niks aan de hand. Maar als dat daadwerkelijk de oplossing zou zijn zouden we hier in de buurt minstens zes politieposten moeten inrichten plus de nodige patrouilles de straat opsturen. En willen we dat echt, een politiestaat op de Wallen? Handhaven lukt gewoon niet met de gigantische aantallen van voor de coronacrisis.
Druktemeters
Hoe dan ook: de nieuwe overlast kondigt zich her en der reeds aan en de gemeente – nu in diepe vakantieslaap – heeft het momentum gemist. De anderhalve meter die hier moet worden gehandhaafd is nu natuurlijk helemaal een lachertje geworden. Want o ja, daar moet ook nog rekening mee worden gehouden: corona. Geen hond die zich er aan houdt en als bewoner heb je weinig keus. Het betekent dat je je door de mensenmassa moet wurmen als je niet op tijd bent voor je boodschappen. Al die bezoekers zijn namelijk druk met van alles en nog wat en botsten voortdurend tegen je op als je niet kunt uitwijken. Of ze staan midden op de stoep stil en jij moet dan maar de straat op om toch nog een beetje afstand te kunnen houden. Wat nou corona! Dan kun je als gemeente wel op straat laten verven dat er anderhalve meter afstand moet worden gehouden, maar erg veel effect sorteert dat niet. Het kan ook domweg niet, zeker niet als er ook nog een extra terras is gebouwd op de stoep.
Ik las in het voorbijgaan ook nog dat de gemeente nu druktemeters wil gaan invoeren. Juist, meters om de drukte te meten. Wordt het te druk, aldus de gemeente, dan zorgt een team van getrainde hosts voor gedoseerde toegang van stegen of straten. Let vooral op de woorden getrainde en gedoseerde. Ach, ach, ach, schieten we dan nooit ook maar een millimeter op hier?
Kortom, daar gaan we weer. Moeten we accepteren dat de stille tijd tijdens de coronacrisis slechts een kort intermezzo was? Dat de drie maanden rust weer definitief voorbij zijn? Of gaat de buurt de barricades op in plaats van vriendelijke gesprekjes te voeren met gemeenteraadsleden en de burgemeester?
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.