Uitkijkpost de Wallen (227): Piet Jansen

Opnieuw walst de coronamachine door Nederland en dat betekent nieuwe maatregelen om het virus terug te krijgen in het hok. Dat heeft consequenties, ook op de Wallen.

Het was al stil na de toch weer drukke augustusmaand. Het werd nog stiller door de reisbeperking die Duitsers en Belgen onlangs opgelegd kregen voor Noord- en Zuid-Holland. Nu de kroegen en eettenten om tien uur hun deuren moeten sluiten zal het bijna weer net zo stil worden op de Wallen als in de eerste weken van de crisis, vermoed ik.

Op een enkele toerist na, vooral Oostblokkers zo lijkt het, is de dominante taal in de buurt voor het eerst sinds de zogenaamde intelligente lockdown weer Nederlands. Da’s gek. Langzaam maar zeker waren we hier de afgelopen jaren namelijk allemaal een beetje Engelstalig geworden. We hielden er allang geen rekening meer mee dat een bezoeker gewoon Nederlands zou kunnen spreken. Dat waren we bijkans vergeten. Dus toch.

Geen Wallenklanten betekent geen reuring en geen reuring betekent dat nog meer zaken het hoofd niet boven water zullen kunnen houden. Van de verwachte 21 miljoen toeristen kwamen er maar zeven. Een cafémedewerker hier op het Oudekerksplein zei vandaag dat zijn baas dit vroege sluitingsuur waarschijnlijk niet zou gaan overleven. Hij zal niet de enige zijn. Het is niet moeilijk om te voorspellen dat de stroom richting de loketten van het UWV weleens heel breed kan worden.

Kapper

In het begin van deze crisis konden we ons niet voorstellen dat deze epidemie lang zou gaan duren. Drie weken. Oké de hele zomer, maar dan zou het toch wel voorbij zijn. Nee dus. En hoe lang het virus nog zal voortrazen, niemand die het weet. Moeten we er nog een jaartje bij tellen? Of twee? Drie wellicht? De crisis en daarmee gepaard gaande maatregelen plus de onzekerheid gaat diepe sporen trekken in het bestaan van velen, dat is wel duidelijk. En het is ook niet moeilijk om te voorspellen dat het zal leiden tot nog grotere sociale spanningen dan nu al het geval is.

Hier in de buurt vertaalt het zich vooralsnog in stilte. Niet alleen op straat, in cafés, in toeristenwinkeltjes, restaurants en hotels maar ook in de musea in de buurt en de theaters van de Nes om eens iets heel anders te noemen. Wat er van deze theaterstraat zal overblijven nu er maar maximaal dertig bezoekers naar binnen mogen?

Tot slot een ander effect van de nu genomen maatregelen met betrekking tot de coronacrisis. Ik vermoed zomaar dat het aantal Nederlanders met de naam Piet Jansen de komende drie weken enorm zal groeien. Dat heeft te maken met de plicht zich te registreren bij een bezoek aan een beoefenaar van een contactberoep. Denk aan de kapper. Maar ook de dames achter de ramen vallen in de categorie contactberoepen. En ik denk zomaar dat de bezoeker van dit vertier er nu niet bepaald op zit te wachten om zijn werkelijke naam achter te laten. Dat wordt dus veel Piet Jansen. Of Jan Pietersen natuurlijk.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.