Prachtplannen die de gemeente naar buiten heeft gebracht. Nu nog omzetten in besluiten. En uitvoeren, ondanks de tegenwind die er zeker zal komen.
Prachtige plannen, waar de gemeente mee naar buiten komt. Je hart gaat er sneller van kloppen als je “Uitvoeringsprogramma Aanpak Binnenstad” (UAB) leest. Je wordt er bijna duizelig van, zoveel is het en zo mooi. Zo wordt de vakantieverhuur verboden, wordt het St. Annenkwartier dat onlangs is aangekocht door Stadsgoed herontwikkeld en komt er een wijkhandhavingssteunpunt op de Oudezijds Achterburgwal. Om maar eens wat te noemen. De NV Zeedijk en Stadsgoed krijgen meer steun in het aankopen en beheren van vastgoed. Er komt minder seks, minder wiet en minder bulk-horeca, de winkeldiversiteit wordt gestimuleerd en de ondermijning teruggedrongen. Illegale reclame-uitingen zullen worden bestreden, het woningaanbod zal worden gestimuleerd, er komt meer groen in stegen en last but not least wordt er gewerkt aan een ander imago van de stad in het buitenland. Om nog maar eens wat te noemen, want er staat nog veel meer het UAB.
Net als Amsterdam & Partners en het Georganiseerde Bedrijfsleven Amsterdam heeft de gemeente zo lijkt het nu echt besloten het roer om te gooien. Dat wil zeggen: de plannen liggen er, de besluiten moeten nog wel worden genomen. En uitgevoerd.
Hardnekkig
En daar zit ‘em nou net de crux. Want in het UAB wordt wel heel optimistisch opgemerkt dat het toekomstbeeld dat nu wordt geschetst breed wordt gedragen – en dat is zeker zo, het wordt dankzij de cornacrisis breder gedragen dan ooit tevoren – maar de gemeente weet natuurlijk ook donders goed dat er een aardig segment in deze buurt is dat helemaal niks van dit soort plannen wil weten. Dat segment wil helemaal niet minder seks & drugs & rock and roll, maar wil juist veel meer van dit alles. En dat segment zal zich er dan ook, net zoals ze in het verleden deed, met hand en tand tegen verzetten. Die laat zich de, buiten coronatijden, zo riante bron van inkomsten niet zomaar afpakken natuurlijk. De gemeente zal de rug dus recht moeten houden en het onontbeerlijke moeten accepteren: dat er veel en hardnekkig verzet zal komen.
En dan gaan we er maar even vanuit dat de gemeenteraad er niet al te veel in gaat schoffelen. Want lang niet iedereen is gecharmeerd van deze ideeën, to put it mildly. Bovendien komt er nog iets bij. Dit soort plannen is natuurlijk wel eens vaker opgeborreld in de hoofden van gemeenteraadsleden, wethouders en burgemeesters die zetelen in Amstel 1. Helaas is het ook vaak zo dat er na de verkiezingen weer een heel andere club zit die niks van die plannen moet hebben. Dan worden de plannen ‘herijkt’ en dan weet je wel hoe laat het is. Of ze laten de stad gewoon in de steek, zoals Lodewijk Asscher deed. En zoals Sharon Dijksma deed, instortende kades ja of nee. Of je ze dat kwalijk kunt nemen? Tja, maar dan kan het hele verhaal wel weer van voren af aan beginnen. Want de ‘gewenste binnenstad vraagt om een gezamenlijke aanpak, een lange adem en het alert reageren op nieuwe kansen, ontwikkelingen en inzichten’, is te lezen in het Uitvoeringsprogramma Aanpak Binnenstad. En zo is het maar net.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.