‘Laat die bomen maar komen’, zette de gemeente onlangs boven een verhaal in hun Nieuwsbrief. Het is me uit het hart gegrepen. Zelden ben ik het meer eens geweest met de gemeente. Laat ze inderdaad maar komen die bomen!
Dit jaar komen er 1500 bomen bij in Amsterdam zegt de gemeente, maar helaas, slechts voor een zeer klein deel in het centrum: 22 om precies te zijn. Dat is nogal schraal en dat is jammer want de binnenstad, toch al niet gezegend met veel parken, kan best wat meer groen gebruiken.
Van die nieuwe bomen gaan er zeven naar de Herengracht, waar ‘een fikse storm een paar jaar geleden zeven iepen omver blies.’ Wordt hier de storm van 6 juni 2019 mee bedoeld toen er rond een uur of twaalf ‘s nachts noodweer over de stad trok en er her en der bomen werden ontworteld? Het zou zomaar kunnen. Ook hier op het Oudekerksplein, het kan niet vaak genoeg gezegd worden, legden binnen een tijdsbestek van tien, twintig seconden zeven van de acht bomen het loodje. Zomaar. Pats. Boem. Om.
Ik heb er al een paar keer over geschreven, over D-day op het Oudekerksplein. De gemeente beloofde indertijd snel nieuwe aanplant, maar helaas. Eerst moest de toren van de Oude Kerk worden gerenoveerd en de ruimte rond de toren was nodig als bouwterrein. Ook op het stuk Oudekerksplein dat niet nodig was als bouwterrein zouden geen nieuwe bomen verschijnen. Die zouden pas worden geplant als de werkzaamheden waren afgerond. Het is namelijk efficiënter alle bomen tegelijk te planten, redeneerde de gemeente.
Tuintjes
Het argument dat een deel van het plein nodig is als bouwterrein is een beetje vreemd. Zou de kerktoren niet zijn gerenoveerd dan als de bomen er nog hadden gestaan? En zou het nou zo vreselijk veel meer geld kosten om drie boompjes twee jaar later te planten? Dat wil er bij mij eigenlijk niet in. Zeker niet nu ik nog altijd de hosts donderdag na vieren hun rondjes zie draaien door de buurt. Volkomen overbodig natuurlijk, want er is in de verste verte geen toerist te bekennen. Me dunkt, daar kun je heel wat boompjes voor planten.
Inmiddels is duidelijk dat het op z’n vroegst november 2021 zal zijn voordat er weer bomen op het plein staan. Dan hebben we drie boomloze zomers, 2019, 2020, 2021, achter de rug. Dat is een lange tijd. Mensen die er verstand van hebben zeggen dat bomen ons gezonder en gelukkiger maken. Dat klopt wat mij betreft: ik mis ze erg. Het ruisen van de bladeren, de groene hemel als ik opkeek van m’n werk. Het zwiepen van de takken in de wind. De geur van het natte blad. De bomen op het Oudekerksplein deden me denken aan het bos, aan buiten. Midden in de stad. Ja, ik weet heus wel dat ze ook broodnodig zijn voor de frisse lucht. En voor de insecten en de vogels. En voor nog veel meer. Maar ik mis ze vooral om bovenstaande redenen. Heel erg.
Voorlopig zal ik het moeten doen met een paar plantenbakken en drie kleine tuintjes. Eén van de drie tuintjes heeft zelfs een paar boomachtige struiken. Het is mooi dat die tuintjes er zijn gekomen. Ik hoop dat ze de komende zomer zullen groeien en bloeien dat het een lieve lust is. Maar het is en blijft natuurlijk toch een beetje schraal zo. Dus ja, laat die bomen maar komen gemeente!
De Uitkijkpost gaat eventjes dicht maar zal in de loop van januari de poorten weer openen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.