En toen zaten we opeens weer in een lockdown. Oké, het is een zogenaamde avondlockdown – ze verzinnen wat daar in Den Haag – maar voor een buurt waar het vooral op de avond aankomt, maakt dat niet zoveel uit. Het is na vijf uur bijna even stil als tijdens de allereerste lockdown. Alle vertier is zo ongeveer verdwenen, dus wat zou je hier dan nog moeten?
Overdag loopt er nog wel wat volk rond en dat geeft geregeld voldoende reuring. Zoals jongemannen, getooid met een grote radio die aan hun riem over hun schouder hangt. Fijn, dat iedereen de muzieksmaak van deze gozers zo kan waarderen. Want ja, of je er nu van houdt of niet, meegenieten zul je. Hoe krijg je het in je botte hersens. Maar waarschijnlijk is er helemaal geen sprake van hersens. Vandaar. Het lijkt ook hand over hand toe te nemen, luide radio’s. Dat wordt nog wat als de lockdown weer eens even voorbij is en de zon opnieuw gaat schijnen. Straatmuziek is toch verboden? Of geldt dan niet voor dit soort muziek?
Maar niet alleen aso-jongeren bezondigen zich tijdens deze lockdown aan herriebakkerij. Ook zo op het oog keurige lieden als een christelijke meneer die met een megafoon het plein over komt sloffen waarbij hij allerlei stichtelijke taal uitslaat over Christus die voor u gestorven is en Jezus die uw verlosser is. Ook daar zit ik niet op te wachten.
Dan hebben we het nog niet eens gehad over de demo die plotseling opdook voor mijn deur op vrijdag. Het was in het kader van de dag tegen vrouwengeweld. Goed en prima natuurlijk. Het regende pijpenstelen en dat je je daar als demonstrant niks van aantrekt voor de goede zaak, chapeau. En ach, als je dan deze buurt uitkiest waar veel vrouwen regelmatig slachtoffer zijn van geweld van kerels, daar kan ik me dan nog wel iets bij voorstellen ook. Dus daar ga ik niet over zeuren. Maar waarom wordt dat niet gewoon verteld?
Gewenst
Wat wel verteld wordt: in een leuke folder die ik de volgende morgen uit m’n brievenbus vis, kondigt de gemeente aan over te gaan tot de plaatsing van plantenbakken en het creëren van hinkelbanen. In het kader van de ‘Campagne gewenst gedrag’ zijn er inmiddels borden geplaatst, lees ik, waarop staat dat dit een Residential Area is. Da’s leuk en aardig, maar sinds ik een clubje gassies recht voor grote plakkaten van We live here een luidruchtig feestje zag bouwen een paar weken geleden, heb ik maar weinig fiducie in dit soort acties.
Ik heb die leuke borden Residential Area overigens nog nergens kunnen ontdekken, maar dat kan aan mij liggen. Ze staan in elk geval niet op de plekken waar de folder suggereert dat ze zouden staan. Ter controle heb ik maar een rondje door de buurt gelopen. Nada noppo. Wat ik wel regelmatig tegenkwam waren grote hopen vuilnis. Ik weet het, mensen mieteren dat zelf op straat, maar kennelijk is daar niks tegen te doen. En het aantal vuilnishopen lijkt alleen maar toe te nemen.
Al met al is dit weer een tamelijk azijnpisserig stukje geworden al zeg ik het zelf, terwijl ik toch echt mijn best doe om af en toe ook iets positiefs te debiteren. Enfin, voorlopig zal het ‘s avonds wel weer rustig zijn op straat. Laten we dat dan maar als positieve noot zien.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.