Zoals gebruikelijk barstte het toeristengeweld ook dit jaar pas goed los tijdens de Paasdagen. Straten waren volkomen onbegaanbaar en de herrie was af en toe niet te harden. Ik werd op slag chagrijnig. En dat terwijl ik toch in een redelijk goed humeur was. Alhoewel, dat is niet helemaal waar, want er was al eerder iets voorgevallen dat mijn humeur vergalde.
Maar oorspronkelijk was het vrolijkheid troef in mijn hoofd. Want, jawel, het wonder was geschied: er zijn nieuwe bomen geplant op het Oudekerksplein. Hoera!
Op de kop af drie jaar en tien maanden nadat in een zware storm zeven bomen het loodje hadden gelegd, stonden er nu opeens nieuwe bomen. Ho, ho, het zijn er op het moment dat dit stukje wordt getikt – dinsdag 11 april – nog steeds maar drie. De andere vier zullen nog deze week arriveren zo werd mij door de planters verzekerd. Eerst moest er nog een klus worden geklaard in het Vliegenbos, daarna zouden wij weer aan de beurt zijn.
De bomen waren inderdaad een beetje groter dan de doorsnee-boom die wordt geplant, maar nu ook weer niet geweldig groot. Het zijn inderdaad allemaal iepen zo vertelde de planter me, maar ze zijn wel allemaal verschillend.
Het is maar klein bier natuurlijk, een paar van die bomen, maar het was wel een lijdensweg om ze te krijgen. Zelfs tot op het laatste moment. Want al op 12 januari viel er een schrijven van de gemeente in mijn brievenbus waarin werd aangekondigd dat tussen 16 en 27 januari zeven bomen zouden worden ‘herplant’, maar ‘door de sneeuwval in januari konden de geplande herplantwerkzaamheden niet doorgaan’, aldus een mailtje op 16 februari van de afdeling Vervangingsopgave Groen naar aanleiding van mijn vraag waar de bomen bleven. Waarom beloof je dan zoiets in zo’n strak tijdskader, vraag je je af. Zeg dan gewoon: dit voorjaar komen er nieuwe bomen. Punt.
Wethouder
Maar inderdaad, half februari werd er gegraven plus nieuwe grond gestort in de boomspiegels. Een medewerker van de gemeente die daarbij aanwezig was, meldde dat hij ook niet wist wanneer de nieuwe bomen zouden komen. “Het kan tot half mei. Maar de kweker moet ze dan wel op voorraad hebben natuurlijk. Als hij ze niet heeft, kunnen wij ook niks. Dan zullen we nog een jaartje moeten wachten.” Weinig bemoedigende woorden. Op 15 februari werden nog wat laatste kinderkopjes teruggeplaatst. Daarna brak de grote stilte aan. Of, zoals je het ook kunt formuleren, het angstige afwachten.
Het bleef dus stil tot 6 april 2023 toen er plotseling een vrachtwagen met drie bomen verscheen.
In een mum van tijd stonden die overeind, maar de mannen die ze hadden geplant moesten nog even wachten. Waarom? Omdat de wethouder zou komen voor een foto, zo vertelde één van hen me.
En jawel, ruim na twee uur verscheen mevrouw Melanie van der Horst (D66) en als wethouder onder andere verantwoordelijk voor openbare ruimte en groen om zich uitgebreid te laten fotograferen bij één van de nieuwe boompjes.
Toen werd ik inderdaad weer een beetje chagrijnig. Ze zal toch niet alle eer gaan opeisen voor de herplant? Want wat heeft zij er aan gedaan? Haar partij in elk geval niks. Nooit heb ik een reactie gehad van D66 toen ik vroeg om vervanging van de omgewaaide bomen. Nu ik dit tik word ik opnieuw een beetje sjaggie.
Toch maar weer even naar de nieuwe bomen kijken om weer wat op te knappen. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.