Uitkijkpost de Wallen (304): Steun?

De burgemeester lijkt vooralsnog behoorlijk alleen te staan in haar pogingen de Wallen op te schonen. Moeten we haar daarom steunen?

‘Het prachtige historisch centrum waar mensen wonen, moet niet permanent worden gebruikt als pretpark.’ ‘Je hebt weinig aan crowdcontrol als je de oorzaak niet aanpakt.’ ‘Je kan niet alleen op de Wallen willen blijven werken als je weet dat de inwoners er zo veel last van hebben.’ ‘De Wallen blijven een toeristische trekker, maar ze moeten niet langer een vervuild pretpark zijn waar geen kwaliteit van leven meer is en de Amsterdammer wegblijft.’

Vier uitspraken uit het interview met de burgemeester in het Parool van afgelopen zaterdag waar je enige hoop uit zou kunnen putten. In elk geval is duidelijk dat Femke Halsema bereid is iets te doen aan de problemen op de Wallen. En dat is al heel wat.

Onvoorstelbaar snel na de coronacrisis is de situatie in onze buurt weer als vanouds. Iedereen is er weer, de blowers, schreeuwers, zuipers, feestvierders. En ze zijn er massaal. Qua Wallen zijn we weer helemaal back on track. Het is van een misselijkmakende moedeloosheid, zeker als je er het geschiedenisboekje bij pakt. “Project 1012”, “Project divers winkelbestand” (2014), “Stad in Balans”(2016), “Aanpak Binnenstad” (2018). En elk jaar weer dat “Voorjaarsoffensief” van de politie dat twee dagen, oké twee weken werkt en dan als sneeuw voor de zon is verdwenen.

Stel de vraag : wat heeft het tot nu toe allemaal opgeleverd en betrokken bewoners en bonafide ondernemers zullen antwoorden: misschien tijdelijk iets, maar amper iets fundamenteels tot helemaal niets. Het is dezelfde kermis gebleven. Jaar in, jaar uit.

Stenen

Een groot deel van de gemeenteraad lijkt het ook maar weinig te interesseren wat hier gebeurt. Vraag is ook of ze het überhaupt weten en snappen. Elke vier jaar komt er weer een nieuwe club en enige continuïteit in opvattingen of beleid lijkt ver te zoeken. En het duurt maar en het duurt maar. Geen weken of maanden, maar jaren en jaren. Zonder dat er iets wezenlijks verandert.

Het enige waar wat schot in zit is de aankoop van panden. ‘Stenen zijn koning’, zei Janny Albert van de NV Zeedijk onlangs in NRC. En gelijk heeft ze. Alleen wie panden bezit en strakke verhuurvoorwaarden opstelt zodat er geen kwaadaardigheid meer kan binnensluipen, heeft nog enige schijn van kans in deze buurt. Daarom ook is de aankoop van het St. Annenkwartier door Stadsgoed NV van zo groot belang. Uitsluitend als eigenaar kun je bepalen wat er met de panden gebeurt.

En voor de rest dan maar de burgemeester steunen? Ik twijfel. Ik geloof niets van dat i-criterium voor de coffeeshops zoals zij voorstaat. Het zal straathandel, zo geen straatoorlog opleveren. Evenmin zie ik wat in een verplaatsing van een deel van de dames die achter de ramen staan naar een erotisch centrum elders. Zo lang hier ook maar een paar dames in minimale kledij hun knipoogjes rondstrooien, zal er publiek op af komen.

Maar, terechte vraag, wat is het alternatief? Ik zie nog maar één oplossing: de buurt moet in beweging komen onder het motto: we zijn het zat, spuugzat. Als het niet vriendelijk kan, dan moet het desnoods maar onvriendelijk.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.