Uitkijkpost de Wallen (314): Groen en rust

Een klein pareltje, waarvan er best meer zouden mogen zijn in de buurt: de Bethaniënstraat. Rustig en groen en toch midden op de Wallen.

De Wallen zijn grofweg in te delen in een deel dat er redelijk elegant uitziet, en een deel dat ronduit slonzig is. De scheidslijn is natuurlijk de Damstraat, de Doelenstraat en de Oude Hoogstraat. Vrijwel alles ten noorden van die straten is zoals dat zo mooi heet in het Engels sleazy. Het is het vuige, verrotte deel van de oude binnenstad, waar seks, drugs en rock&roll het beeld bepalen. Vrijwel alles ten zuiden van deze straten ziet er verzorgd en goed onderhouden uit. Er staan statige gebouwen als het voormalige hoofdkwartier van de politie, de Stadsbank van Lening en er is het ronduit schattige Walenpleintje om eens iets te noemen.

Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Zo vormt het deel van de zuidelijke Oudezijds Voorburgwal dat het dichtst bij de Damstraat en Doelenstraat ligt al een aanloopje voor het vervolg in noordelijke richting. Coffeeshops domineren hier het beeld en voor het vijfsterren hotel The Grant ligt gewoon de tamelijk ordinaire smokeboat, de drijvende coffeeshop.

Ook in het noordelijke deel is er wel zo’n uitzondering aan te wijzen. Het deel van de Oudezijds Voorburgwal met de Oude Kerk, Ons’ Lieve Heer op Solder en het schitterende Leeuwenpand van het Leger des Heils is adembenemend mooi al moet je dan wel af en toe je ogen even sluiten.

Rotterdam

Ook een prachtige uitzondering in de noordelijke Wallen die zonder meer moet worden genoemd is de Bethaniënstraat tussen Kloveniersburgwal en Oudezijds Achterburgwal. Het is een groene oase met een overvloed aan planten, struiken en bloemen. Eén van de plantenbakken is het domicilie van een kat, die wel eens humeurig uit de hoek kan komen. Oppassen dus met aaien.

Toeristen zie je hier niet. Wat zouden die hier ook moeten? Zelfs als doorgaande route is de Bethaniënstraat niet in gebruik. Hoeveel mensen zouden er komen kijken naar het pittoreske pandje waar nu zeventig jaar geleden één van de voormannen van de Vijftigers woonde, Lubertus Swaanswijk, beter bekend als Lucebert. Niet vermeld op het bordje dat aan de muur is gespijkerd is dat de latere rebel zich in de oorlog vrijwillig meldde voor de Arbeitseinsatz. Dat is pas recent bekend geworden. Wel genoemd wordt de dichtregel waardoor hij grote bekendheid kreeg en dat in grote neonletters te zien is bij station Blaak in Rotterdam: “Alles van waarde is weerloos”.

Er is een galerie in de straat, Rutgerbrandt, die vandaag Americana tentoonstelt. Nog tot 8 oktober is het mogelijk zich hier te vergapen aan de mooie diners. En wie verder kijkt vindt ook een pareltje op nummer 7. Het is een gevelsteen voorstellende “een Moorman en zwanen” dat verwijst naar het Bijbelboek Handelingen 8, vers 37 en 38. Daarin wordt het verhaal verteld van “een kamerling uit Morenland” die zich laat dopen. Het kan worden gezien als een legitimatie voor de slavenhandel waarin Nederland uitblonk.

Verder is het eigenlijk een gewone straat, niet eens vreselijk mooi. Naast de prachtpandjes staat er wat nieuwbouw en er is een ingang voor het Industriegebouw, ook niet het toppunt van schoonheid. Maar het is vooral de rust en het groen dat imponeert waardoor het een straatje wordt waarvan er wat mij betreft best meer in de buurt zouden mogen zijn.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.