Op het Oudekerksplein is altijd wat te doen. Dat blijkt maar weer als ik na een verblijf van weken terug ben op het plein. Ik heb eerst niks in de gaten en dan gebeurt het opeens. Er komt een meneer aan lopen met een ja, met iets onder z’n armen. Het is onduidelijk wat het precies is, maar het heeft nog het meest weg van een deur. Een niet geverfde huisdeur. Maar wacht eens even, hij gaat hier midden op het plein staan. Ik zie dat hij nog meer bij zich heeft. Een rood gordijntje.
Langzaam begint er iets bij me te dagen. Zou het wellicht met de verkiezingen te maken kunnen hebben? Jawel. Hij klapt de deur uit en plotseling staat er midden op het plein een heus stemhokje. Inclusief een rood gordijntje.
Als ik er naartoe loop is de man die verantwoordelijk is voor het hokje weg. De buurman vertelt me dat hij naar z’n auto is gelopen. Hij dreigt namelijk een bekeuring te krijgen omdat hij zijn voertuig zomaar op het plein heeft geparkeerd. Nee, dat mag niet. Zelfs niet als je de auto op de knippers zet om een stemhokje op het plein neer te zetten.
Maar waarom dan dat stemhokje? Aha, televisie! Jawel. Ik versta hem half, maar begrijp dat er een itempje wordt gemaakt voor één of ander programma op NPO 3. Een stemmer ontmoet een niet-stemmer. Daarom worden hier opnames gemaakt. Vandaar.
Kereltje
Opeens is er ook een cameraman opgedoken, een geluidsman en nog wat mensen. Waarschijnlijk de stemmer en de niet-stemmer. Ik maak er een foto van. ‘Zo, u maakt een foto’, zegt een klein kereltje nogal venijnig. ‘Dat klopt’, zeg ik. ‘En u bent van de tv?’ ‘Dat zou zomaar kunnen’, antwoordt het kereltje, dat naar ik spoedig begrijp de presentator van het programma is en natuurlijk erg beroemd. Maar, helaas, ik ken hem niet. Dat wordt me niet in dank afgenomen. Hij gunt me geen blik meer waardig en weigert nog iets tegen me te zeggen.
Later zie ik dat het stemhokje wordt weggehaald. Maar hé, terwijl de camera vrolijk snort komt daar het kereltje weer aan met het opgeklapte hokje. Hij zet het neer, alsof het stemhokje op het plein er nog niet eerder stond. Ook het rode gordijntje moet er nog in worden gehangen, maar het kereltje is nogal klein en het lukt hem maar ternauwernood. Dan staat het hokje er weer.
Ik kan het niet laten om te denken: zo werkt dat dus bij televisie. De suggestie wordt gewekt dat het kereltje hoogstpersoonlijk het stemhokje heeft neergezet. Maar beste kijker, dat is pas gebeurd nadat de andere opnames allang zijn gemaakt. Zo worden we dus met z’n allen in het ootje genomen.
Vijf minuten later zijn ze verdwenen. De vraag waar ik mee blijf zitten is: waarom staan ze met hun poppenkast in hemelsnaam op het Oudekerksplein? Ga dan voor het echte stembureau staan in deze buurt, bij het Leger des Heils op de Oudezijds Achterburgwal. Misschien een ideetje voor de volgende keer?