Het Oudekerksplein en het aangrenzende Sint Annenkwartier moesten ‘de parel van de Wallen’ worden. Dat ‘parel van de Wallen’ verzin ik niet zelf, maar was een idee van de gemeente, nog niet eens zo heel lang geleden trouwens.

In een prachtige folder werd een toekomstbeeld geschetst. ‘Raamprostitutie is verdwenen. Er wonen meer mensen en rondom de kerk en in de stegen zijn creatieve ondernemers gevestigd. Meubelmakers, edelsmeden, pottenbakkers en kledingontwerpers werken en verkopen in de smalle pandjes. Het buurtje nodigt uit om rond te slenteren.’

Enfin, inmiddels weten we beter. Van al die prachtige woorden is maar bitter weinig terechtgekomen. Er zitten wel een paar leuke zaakjes, maar voor de rest is het nog altijd één en al raamprostitutie wat de klok slaat. En dat zal, nu Project 1012 ten grave is gedragen, ook niet meer veranderen. Leuk voor de ondernemers die er net zijn begonnen en nu zo gruwelijk in de steek worden gelaten. Niks rondslenteren tussen creatievelingen dus maar gewoon als vanouds hoerenlopen.

Eén van de onderdelen van dit plan dat gelukkig wel gestalte kreeg, was het opknappen van de openbare ruimte. Het plein en het kwartier werden inderdaad stevig onder handen genomen. Dat zorgde voor nogal wat overlast, maar niemand klaagde, want het doel was duidelijk: we zouden er iets prachtigs voor terugkrijgen.

Ratsmodee

Op de laatste dag van de zomer van 2013 werd het nieuwe plein en de aanpalende stegen opgeleverd. Paaltjes waren verdwenen, fietsenrekken verplaatst, de bestrating was geheel vernieuwd, rond de bomen was een asfaltachtige beschermingslaag aangebracht waar het regenwater doorheen kon sijpelen en de straatlantarens waren voorzien van goudkleurige kronen. Kortom het zag er allemaal prachtig uit en iedereen, inclusief schrijver dezes, was trots, blij en tevreden.

Dat was twee en een half jaar geleden. In de tussentijd is er al heel wat gebeurd dat het plein en omgeving een aanzienlijk minder mooie aanblik geeft. Zo zijn er twee bomen gesneuveld, maar van één is de stomp een half jaar later nog altijd niet verwijderd, laat staan dat er nieuwe bomen zijn geplant.

Inmiddels heeft het plein ook alweer een keer of vier, vijf opengelegen. Rioleringen moesten worden vernieuwd. Was men die vergeten? Het resultaat is in elk geval dat er nu her en der alweer een hobbelig stuk zit in de bestrating. Doodzonde.

Nu de paaltjes weg zijn scheuren de vrachtwagens soms dwars over het plein. Bierauto’s lossen hun vracht nog dichterbij de kroeg waar ze moeten zijn. Gevolg: die mooie lantaarnpalen die we hier hebben zijn al een aantal keren gesneuveld. Op dit moment zijn er zelfs twee tegelijk naar de ratsmodee. Het duurt weken voor ze weer op orde zijn. Eerst komt er een ploeg de paal overeind zetten. Dan een ploeg om er een nieuwe lamp op te schroeven. Tenslotte een ploeg om de stenen rond de lantaarnpalen weer recht te leggen.

En dan hebben we het nog niet gehad over de graffiti die her en der opduikt, de rommelfietsen die zich inmiddels overal hebben gevestigd en de vuilnisbakken en -zakken waar je over struikelt.

‘Parel van de Wallen’. Ik moet erom grinniken en janken tegelijk.