Voor het eerst sinds tijden is de politie weer lijfelijk aanwezig in de buurt. Dat is mooi maar, zeur, zeur, lang niet genoeg.

Sinds twee weken staat er een mobiel politiebureautje op de hoek van het Oudekerksplein en de Oudezijds Voorburgwal. Voor we verder gaan is het wel grappig om even te memoreren dat in 2000 het politiebureau op de Warmoesstraat werd opgedoekt en in 2015 die op de Beursstraat. Sindsdien is er geen politiebureau meer op de Wallen. Wie zich tegenwoordig live tot deze instantie wil wenden zal nu naar het bureau moeten op de Nieuwzijds Voorburgwal, toch al gauw minimaal vijf minuten lopen van de Wallen. Er is ook een bureau op de Nieuwmarkt, maar dat is alleen maar een koffiezaal voor handhavers en politie. Het is niet open voor publiek.

Nu is er dus een mobiele post.

Het openingsshot van de geïntensiveerde aanwezigheid van politie en handhavers op de Wallen op donderdagavond 7 februari was bijna een overdosis. Nog nooit zag ik op één avond zoveel politie, handhavers en hosts over het plein patrouilleren. Oké, uitgezonderd de dagen dat er Europees voetbal werd gespeeld door Ajax of er één of ander wedstrijd van het Nederlands elftal op het programma stond.

Waarom ze er staan? ‘Moet van de burgemeester’, zei de dienstdoende agent op donderdagavond. Dat klinkt niet echt als: we hebben er verschrikkelijk veel zin in. Voorlopig zal het bureau geopend zijn op donderdag, vrijdag en zaterdag van half vijf tot de volgende morgen half zeven. Hoe lang het mobiele bureautje er zal zijn wist de agent evenmin, maar iedereen in de buurt hoopt dat het experiment langer dan twee maanden zal duren. De gemeenteambtenaar die verantwoordelijk is voor dit gebied wist niet eens dat die mobiele politiepost er stond, laat staan dat hij wist wat hun taak was en hoe lang dit experiment gaat duren.

Toilet

Het helpt zo’n steunpunt, dat is wel duidelijk. Al was het alleen al omdat het fungeert als een soort rugdekking voor de handhavers en hosts in de buurt van dit mobiele bureau. Op een drukke zaterdagavond zoals die van 16 februari 2019 verdwijnt het echter wel geheel in het feestgedruis. Je ziet het politiekarretje amper meer staan tussen al het volk dat in grote getale over de Wallen trekt. Dit jaar worden er zo’n twintig miljoen toeristen verwacht, dus we kunnen onze borst natmaken. Voor de goede orde: in 1990 waren dat er nog ‘maar’ drie miljoen. Het aantal bezoekers is in dertig jaar tijd meer dan verzesvoudigd.

Dus laten we niet te vroeg juichen. Want er werd op diezelfde zaterdagavond 16 februari 2019 als vanouds veel lawaai gemaakt. De politie greep niet in. Ook zag een onverlaat – eveneens als vanouds – het muurtje naast de toegangsdeur van mijn appartement aan voor een openbaar toilet. En ook al niet veranderd is het aantal personen dat ik zag rondlopen met een blikje bier in de knuisten.

Maar het is wel degelijk een eerste stap. Althans daar gaan we vanuit. Eigenlijk zou er ook zo’n mobiel bureau moeten komen op de Damstraat, de Oudezijds Achterburgwal, de Nieuwmarkt, de Warmoesstraat en de Zeedijk. Minimaal. En niet voor twee maanden, ook niet voor twee jaar, maar voorlopig (!) permanent. Want dat is de enige manier om hier de geest weer in de fles te krijgen.

Maar zes posten, dat zal teveel gevraagd zijn. Bovendien wordt het grootste probleem, de drukte, er niet mee opgelost. Dus blijft er maar één oplossing over. Welke? Zie Uitkijkpost 148.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.