Uitkijkpost De Wallen (181): Paardenpoep

Er is nogal wat commotie ontstaan over een tentoonstelling in het Amsterdam Museum, dus ben ik zelf maar eens een kijkje gaan nemen.

De tentoonstelling waar het om gaat, The Installation Number 1. Tourist Attraction is een kunstproject van een mij onbekende kunstenares, Jimini Hignett. Wat is er te zien? In de eerste plaats allerlei objecten die je hier op de Wallen in elke sekswinkel kunt vinden. Ansichtkaarten met geheel of gedeeltelijk ontklede vrouwen, T-shirts met daarop neukende of pijpende poppetjes, ijskastmagneten met piemels en meer van dit soort schoons.

Daarnaast is er een hele muur ingericht met portretten van vrouwen met een zak over hun hoofd waarop een gezicht is getekend. Tot slot zijn er een aantal video’s te zien waarop acteurs maar vooral actrices het verhaal vertellen van de manier waarop prostituees in de business zijn terechtgekomen.

Het Prostitutie Informatie Centrum (PIC), de vakbond van sekswerkers en in minder verhullende taal de hoerenvakbond, is bepaald niet gelukkig met de tentoonstelling. Er is sprake van ‘haatzaaiende teksten’ en ‘aanwijsbare leugens’ en ze noemen de tentoonstelling ‘stigmatiserend’. Ze willen dan ook dat de Number 1. Tourist Attraction onverwijld wordt gesloten.

Dankjewel zegt het Amsterdam Museum ongetwijfeld over deze gratis publiciteit. Zelf heeft het museum echter minder moeite met de tentoonstelling. Het gaat om de kunstinstallatie van één kunstenares die hiermee haar eigen, hoogstpersoonlijke kijk geeft op de actuele discussie over prostitutie in de stad. Daarmee is voor het museum de kous af.

Anoniem

Een gezellige tentoonstelling kun je het inderdaad niet noemen. En dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Maar er is ook weer geen reden tot de grote opwinding zoals die nu al in het gastenboek wordt tentoongespreid. Naast ‘alle bordelen moeten worden opgerold’ is er ook iemand die het een ‘paardenpoep expo’ vindt. Sterk argument trouwens, paardenpoep expo. Dus:‘Weg ermee’.

Waar het hier natuurlijk allemaal om draait is het aloude verhaal dat vrouwen zelf kiezen voor dit beroep. Aldus het PIC. Maar op de tentoonstelling komen alleen vrouwen- en vooruit, een enkele man – aan het woord die nou niet bepaald vrijwillig voor deze professie hebben gekozen. En dat mag niet vindt het PIC, want dat is helemaal niet waar. Daarmee stigmatiseer je de boel alleen maar.

Oké, maar ik zou wel eens willen weten hoeveel vrouwen er vrijwillig kiezen voor deze tak van sport. En dan bedoel ik: echt vrijwillig. Ze zullen er vast en zeker zijn. Maar wijzen niet alle onderzoeken die er tot nog toe zijn gedaan in dezelfde richting, namelijk dat dat voor het merendeel van de dames niet het geval is? Waarom mag dat niet worden gezegd? En als ze het eigenlijk bijna allemaal echt vrijwillig doen, waarom moet je je dan toch altijd verschuilen achter een anoniem masker? Omdat anderen het een kutberoep vinden? Wat kan jou dat nou toch schelen. Als je er zelf maar trots op bent. Toch?

Maar vooralsnog is er geen enkele reden om de tentoonstelling te sluiten. Gewoon een kwestie van vrijheid van meningsuiting, lijkt me.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.