Waar de politiek nooit in slaagde en wat al het verzet van de buurtbewoners nimmer kon bewerkstelligen, is nu dankzij het coronavirus een feit: het is uitgestorven op de Wallen.
Toen ik zondagavond om even voor zeven uur het Centraal Station verliet op weg naar huis was ik een tel verbaasd. Voor de coffeeshop op de Prins Hendrikkade stond een rij van wel tien meter lang. Het duurde even voordat tot me doordrong dat dit natuurlijk te maken had met de om half zes aangekondigde sluiting van de horeca waar vanzelfsprekend ook de coffeeshops onder vielen. Eigenlijk realiseerde ik me, waren ze hier waarschijnlijk al te laat en dus in overtreding.
Toen ik verder liep langs de Oudezijds Kolk en de Zeedijk richting huis werd ik geconfronteerd met doodse stilte. Alle cafés en eetgelegenheden waren dicht; bij sommigen brandde zelfs al geen licht meer. Ook de FEBO had de rolluiken neergelaten en achter de ramen was geen dame meer te bekennen.
De braafheid waarmee alle sekstenten, kroegen, coffeeshops en restaurants die pas anderhalf uur geleden te horen hebben gekregen dat ze moesten sluiten om zes uur ook daadwerkelijk de deuren hadden dichtgegooid vervulde me met verbazing. Kennelijk was er niemand die weigerde. En dat in een buurt die altijd ruzie leek te hebben met de overheid.
Even verderop zag ik een paar dealers die afdropen. De klandizie was verdwenen, dus wat hadden ze hier nog te zoeken? Overigens zie ik de stuffverkopers op termijn wel weer terugkeren omdat de gebruiker nieuwe middelen nodig zal hebben. En aangezien de coffeeshops nog drie weken dicht zijn ligt hier een lucratieve markt.
Eigenlijk waren alleen de sekswinkels nog open en bij gebrek aan beter ging de verdwaalde toerist dan nu maar daar naar binnen. Maar ja, na drie sekswinkels ben je ook wel klaar, denk ik.
Sproeien
De volgende morgen bleek ook de Dirk op de Warmoesstraat niet geheel aan de plundering door hamsteraars te zijn ontsnapt. Wat me nog het meest verwonderde was dat er geen ei meer te krijgen was. Het hele schap was leeg! Wie hamstert er in godsnaam eieren? Ook de pasta, het wc-papier en de zeep ontbraken: ik had onze Wallenbewoners toch echt wat verstandiger ingeschat.
Waar ik eigenlijk nog verbaasder over was dan de lege vakken bij Dirk, was dat er nog altijd groepen onder leiding van een gids door de buurt paradeerden. Als er nu iets corona-gevoelig is lijkt me, zijn het wel groepen. Iedereen staat dicht op elkaar en bovendien staat er iemand voor zo’n groep z’n virussen over de hele meute heen te sproeien.
Ondanks de groepen die nog voorbijkwamen was ik maandagmorgen nog steeds verbijsterd. Op de Oudezijds Achterburgwal liepen drie mensen. De altijd drukke Old Sailor was dicht. Onvoorstelbaar, wat een rust: ik hoorde zelfs een duif koeren. Zoiets is zelfs met kerst nooit het geval want altijd schuimen er wel mensen over straat en zijn er kroegen open, is er lawaai. Nu, niets, helemaal niets op een enkele gek na. Het is bijna luguber. Ik moet ook constant denken aan de film Dood in Venetië. Het ruikt al bijna naar bederf in de buurt.
Op mijn prikbod hangt al jaren een briefje waarop te lezen is:
“Alles is er.
Alles is er altijd.
Alles is er overal.
Alles is er direct.”
Ik realiseer me dat dit voor het eerst van mijn leven niet meer waar is. Vreemd, heel vreemd.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.