Wat voor zin heeft het om een maatregel als de mondkapjesplicht af te kondigen als je toch niet handhaaft?
Met een enorme plons belandde er zondagavond een witte bolide in het water van de Oudezijds Voorburgwal. Britten. Je vraagt je af wat die lui doen met een auto midden op de Wallen. Maar goed, alle vier inzittenden overleefden de duik. Het gebeurt vaker maar het moet toch al heel wat jaartjes geleden zijn dat er op de Wallen een auto de plomp in ging. Enfin, politie erbij, brandweer erbij, ambulance erbij en na een paar uur was alles weer als vanouds. Met één verschil: er was dit weekend voor het eerst een mondkapjesplicht op de Wallen.
Het schrijven dat er een ‘experiment’ was gestart met ‘het dragen van een niet-medisch mondkapje’ viel een dag na invoering bij de bewoners in de brievenbus. Zullen we verder niet over zeuren.
Het experiment met de mondkapjesplicht ging naast het Wallengebied ook van start op de Nieuwendijk en de Kalverstraat, Markt Plein ‘40-’45 en op de Albert Cuypmarkt. Hoe het daar ging? Geen idee.
Op de Wallen was het beeld echter heel duidelijk. Vanaf de Uitkijkpost werd verschillende keren op verschillende dagen en op verschillende momenten geturfd hoeveel voorbijgangers nu daadwerkelijk een mondkapje voor hun mond – en neus niet te vergeten – hadden. Dat viel op z’n zachts gezegd toch wat tegen. Twintig procent? Nou vooruit, we doen niet lullig, zeg dertig procent. Maar ook zeker niet meer, ondanks het feit dat er druk reclame voor werd gemaakt.
Koffiekeet
Er waren veel mensen bij wie in de verste verte geen mondkapje was te bespeuren. Maar wellicht zat er één in de broekzak of de handtas, wie weet. Wat opvallend was, was dat bij veel voorbijgangers het mondkapje fungeerde als decoratie van de arm, ergens halverwege de elleboog. Of het hing op het keelgat. En inderdaad, heel af en toe zat het kapje zelfs bovenop het hoofd in het haar.
Een buurman vroeg zich af of ze op het stadhuis wel eens komen kijken in deze buurt. ‘Wat heeft het voor zin om zo’n maatregel af te kondigen als je toch niet handhaaft?’ Een andere buurman stuurde me een filmpje van de situatie op de Warmoesstraat omstreeks 12 uur ‘s nachts. Een grote kluwen jongeren perste zich door de straat niet gehinderd door de anderhalve meter-regel noch door een mondkapje. Elders op de Wallen was het beeld omstreeks die tijd niet veel anders. Het moet voor artsen en verplegend personeel dat te maken heeft gehad met coronapatiënten een nachtmerrie zijn.
De hamvraag was natuurlijk: waar zijn onze boa’s? Die hielden zich waarschijnlijk schuil in hun koffiekeet op de Nieuwmarkt of lagen te snurken in hun bedje. Zeker is dat ze door de Uitkijkpost de hele zaterdagavond niet zijn gesignaleerd op het Oudekerksplein.
Wel waren onze boa’s zichtbaar op dinsdagmorgen om kwart over negen ‘s morgens toen het nog lekker rustig was op de Wallen en slaapdronken bewoners hun deur uitkwamen zonder mondkapje. Of ze die maar snel op wilden doen. Het is werkelijk om gek van te worden.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.