Deze Uitkijkpost wordt geschreven terwijl mijn trommelvliezen er bijna uitvliegen vanwege de immense herrie. Eén dag per jaar, nee dat vind ik geen probleem.
Wat me wel opvalt is dat het bijna overal vrijwel dezelfde soort muziek is die je hoort. Veel boem-boem, klap-klap. Variatie is er wat dat betreft maar vrij weinig. Als het maar hard is, want dat is wel de bedoeling. Het is wel symbolisch deze buurt: zo plat als een dubbeltje. Meer smaken hebben we hier niet. Het gaat ook maar om één ding: geld verdienen. Net als die stalletjes waar alleen maar blikjes bier van één merk op staan. De liefdeloosheid kan niet beter worden verbeeld.
Daarom is het contrast met de de Aprilfeesten die nu plaatsvinden op de Nieuwmarkt ook zo groot. Daar gaat het niet om zoveel mogelijk centjes verdienen, maar om het plezier. En dat spat er vanaf. Altijd als ik van het Oudekekerksplein naar de Nieuwmarkt ga dezer dagen, voelt het alsof ik eerst door een grimmig gebied moet trekken voordat de teugels kunnen worden gevierd. Het tussenstuk is gewoon knetterharde business en dat valt juist in deze periode extra op.
Het lijkt verder wat rustiger dan voorgaande jaren. Hier en daar vliegen wel blikken bier door de lucht, maar dat is vooral vriendelijk bedoeld. De jongens op boot die onder de brug doorvaart vragen erom en de meiden op de brug zijn zeer bereidwillig om er een handvol toe te werpen. Dat er een paar in het water verdwijnen is collateral damage zullen we dan maar zeggen.
IJsbeer
Mij doet die Koningsdag niet zoveel, maar een paar Amerikaanse toeristen waar ik vanmorgen mee door de buurt liep vonden het fantastisch. Ze waren er niet speciaal voor gekomen; het overkwam ze. En ze waren ronduit enthousiast. Zelfs de zich nu al overal opstapelende hoeveelheid vuil kon ze niet deren en dat is soms wel anders. ‘Amsterdam, een mooie stad hoor, maar wat een bende’, hoor ik maar al te vaak.
In tegenstelling tot “normale” dagen hoefden ze vandaag ook niet zo te letten op de fietsers. Daar houden ze absoluut geen rekening mee. Ze horen ze niet, ze zien ze niet aankomen. Zeker nu het fenomeen e-bike zijn intrede heeft gedaan, levensgevaarlijk.
Wat gewoon doorgaat zijn die kleine rotjochies op scooters die er niet voor terugdeinzen op hoge snelheid en luid toeterend door de menigte te scheuren. Volgaarne zag ik die eens bekeurd worden. Of meer. Net als die lui die keihard bellend door de voetgangerssteeg knallen. Als je daar wat van zegt loop je ook nog eens en gerede kans om in elkaar gerost te worden.
Het lijkt me een uitgelezen taak voor Handhaving om hier eens paal en perk aan te stellen. Maar die beperken zich tot zo eens in de drie maanden een paar fietsers staande houden op het Oudekerksplein. Meestal nogal onschuldige types ook, is mijn indruk.
Enfin, Koningsdag 2023 zit er alweer bijna op. Hier een daar nog een verdwaalde ijsbeer, maar dat is het wel. Wat een ijsbeer met Koningsdag te maken heeft? Niks. Maar één dag per jaar gek doen, is toch geen probleem?
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland. Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen.